Όλοι μαζί για ένα καλύτερο πλανήτη

 

Κάποτε σε μια ήσυχη γωνιά του βυθού υπήρχε ένα μεγάλο σχολείο και δάσκαλος αυτής της εξαιρετικής ψαροτάξης ήταν ο κύριος Πόδης Χταπόδης.

- Ένα κοχύλι και άλλα πέντε κοχύλια μας κάνουν ......ρώτησε τους μαθητές του ο κύριος Χταπόδης κι εκείνοι με ενθουσιασμό σήκωναν τα πτερύγιά τους για να απαντήσουν.

- Έξι κοχύλια μας κάνουν κύριε....φώναξε ο καλαμαράκης γεμάτος σιγουριά.

-Μπράβο καλαμάρη μικρό μου θαλασσινό, σημειώνεις μεγάλη πρόοδο. Έτσι να συνεχίσεις.

Ο καθηγητής ήταν έτοιμος να γράψει  την επόμενη άσκηση μαθηματικών στον πίνακα, όταν ξαφνικά μια βροχή από περίεργα αντικείμενα άρχισαν να πέφτουν στη σχολική αίθουσα, με αποτέλεσμα να διακοπεί το μάθημα. Αυτά έπεφταν ασταμάτητα πάνω στα θρανία, στα κεφάλια μας, στις καρέκλες και προκαλούσαν αναστάτωση.

- Ησυχία μικρά μου ψαράκια, ηρεμήστε. Είναι πλαστικά μπουκάλια τα οποία χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να πίνουν το νερό τους.

- Κι εμείς τι κάνουμε τώρα κύριε; ρώτησε γεμάτη απορία η μικρή σουπιά. Καταστρέφουν την τάξη μας.

- Να τα πετάξουμε είπαν με μια φωνή όλοι οι μαθητές.

- Αγαπητά μου παιδιά, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι εσείς νομίζετε.

Η θάλασσα, που μας φιλοξενεί και είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε στη ζωή μας ,   κινδυνεύει. Είναι απαραίτητο  να τη φροντίσουμε και να τη διατηρήσουμε καθαρή, οπότε θα πρέπει να κάνουμε κάτι που λέγεται ανακύκλωση. Ξέρετε τι είναι η ανακύκλωση;

Όχι είπαν οι μικροί μαθητές.

Ανακύκλωση είναι όταν τα σκουπίδια  ξαναπαίρνουν ζωή και γίνονται καινούρια.

Οι άνθρωποι ανακυκλώνουν το χαρτί το πλαστικό το γυαλί και τα απορρίπτουν στους ειδικούς μπλε κάδους. Φανταστείτε πως ένα πλαστικό καλαμάκι, που έχει χρησιμοποιηθεί ,μένει  πάνω στη γη άχρηστο για τουλάχιστον 100 χρονια.

- Πω πω! κάτι πρέπει να κάνουμε γι΄ αυτό,αναφώνησαν τα ψάρια.

 - Έχω μια ιδέα που μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, αλλά χρειάζομαι και τη βοήθειά σας.

Είναι απαραίτητο να μαζέψουμε όλα αυτά τα μπουκάλια να τα πάμε στη στεριά και να ζητήσουμε τη βοήθεια των παιδιών. Μόνοι μας δε θα καταφέρουμε και πολλά.Αν όμως είμαστε πολλοί τότε ίσως πετύχουμε κάτι. Οι μαθητές ενθουσιασμένοι έλαβαν δράση και ξεκίνησαν αμέσως τη περισυλλογή. Μόλις τελείωσαν και  πήραν το δρόμο για τη στεριά  ,στα μισά περίπου της διαδρομής, συνάντησαν μια μικρή φάλαινα που έκλαιγε απαρηγόρητη πάνω σε ένα βράχο.

- Τι σου συμβαίνει; ρώτησε με ενδιαφέρον ο κύριος Πόδης.Η φάλαινα κλαίγοντας άρχισε να του εξιστορεί το πρόβλημα της.

- Είναι μέρες τώρα που πονάει η κοιλιά μου.Έτσι όπως άνοιξα το στόμα μου κατάπια χωρίς να το θέλω πολλά σκουπίδια και πλαστικά. Αυτά έμειναν στην κοιλιά μου και τώρα ποναω τρομερά.Ο κύριος Χταπόδης άκουσε  την πονεμένη φάλαινα και της πρότεινε με σιγουριά.

- Έλα μαζί μας όλοι θα προσπαθήσουμε να βρούμε μια λύση. Περιπλανιόνταν αρκετές ώρες όταν συνάντησαν τυχαία ένα γλάρο τυλιγμένο με μια σακούλα. Ο γλάρος παιδευόταν να την βγάλει από πάνω του,αλλά μάταια.

- Εεεε κύριε γλάρε φώναξε ο κύριος Χταπόδης θα σε βοηθήσουμε να απαλλαγείς από αυτήν την δυσάρεστη σακούλα, όμως θα πρέπει πρώτα  να μας κάνει μια χάρη.

- Ευχαρίστως, αν είναι να σωθώ.... απάντησε ο γλάρος.

- Χρειαζόμαστε μικρά παιδιά για να μας βοηθήσουν  στην ανακύκλωση. Ο γλάρος κατευθύνθηκε προς το μέρος που του υπέδειξε ο Χταπόδης και είδε ένα κορίτσι και ένα  έγχρωμο αγόρι να παίζουν στην παραλία. Εκείνος τα πλησίασε και τους είπε.

-Ελάτε μαζί μου χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Τα παιδιά  αρχικά τρόμαξαν αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι ο γλάρος αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα και τον ακολούθησαν. Τα ψάρια μόλις αντίκρισαν το μαύρο αγόρι ένιωσαν παράξενα γιατί δεν είχαν ξαναδεί ποτέ στη ζωή τους  έγχρωμο παιδί. Ψιθύριζαν μεταξύ τους και    ξεκίνησαν να φύγουν από το φόβο τους. Ο δάσκαλος όμως ,που αντιλήφθηκε την ανησυχία τους , για να δώσει  ένα τέλος στην αμηχανία τους, τους διάβασε ένα ποίημα :

"όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος, όταν μεγαλώσω είμαι μαύρος, όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος όταν φοβάμαι είμαι μαύρος ,όταν αρρωσταίνω είμαι μαύρος κι όταν πεθάνω είμαι μαύρος κι εσύ λευκέ άνθρωπε όταν γεννιέσαι είσαι ροζ όταν μεγαλώνεις γίνεσαι λευκός όταν κάθεσαι στον ήλιο γίνεσαι κόκκινος όταν αρρωσταίνεις γίνεσαι πράσινος κι όταν πεθαίνεις γίνεσαι γκρι και αποκαλείς εμένα έγχρωμο";

 Οι μαθητές το άκουσαν με προσοχή έσκυψαν το κεφάλι τους από ντροπή και ζήτησαν συγνώμη από το μικρό αγόρι. Τότε ο κύριος Χταπόδης είπε με αγωνία.

- Έχουμε κολυμπήσει πολύ για να σας βρούμε ζητάμε τη βοήθειά σας. Βλέπετε γύρω σας  όλα αυτά τα σκουπίδια; Άνθρωποι τα πέταξαν χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες. Καταστρέφουν το σχολείο μας, μας αρρωσταίνουν και μας δημιουργούν προβλήματα ,οπότε θα σας παρακαλούσα να μας βοηθήσετε να τα ξεφορτωθούμε, ξεκινώντας από αυτή την παραλία. Τα παιδιά συμφώνησαν να συμμετάσχουν σε αυτό και άρχισαν να μαζεύουν κάθε λογής σκουπίδι που υπήρχε τριγύρω. Η κίνηση τους αυτή ευαισθητοποίησε και άλλα παιδιά. Σε λίγα λεπτά η παραλία γέμισε με μικρούς εθελοντές οι οποίοι έσπευσαν να την καθαρίσουν. Όταν μάζεψαν και το τελευταίο πλαστικό μπουκάλι γύρισαν προς το μέρος του κυρίου Χταπόδη και του είπαν με υπερηφάνεια.

- Χαιρόμαστε τόσο πολύ που βοηθήσαμε να σωθεί η θάλασσα αλλά και το πολύτιμο σχολείο σας. Νιώθουμε σαν μικροί ήρωες.Θα το πούμε και στους φίλους μας. Αν μαζευτούμε πολλοί    και κάνουμε αυτές τις απλές πράξεις τότε ο πλανήτης μας ίσως γίνει καλύτερος. Αποχαιρετίστηκαν με χαρά και έδωσαν ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι σε μια νέα παραλία.

                                                                                                     ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΙΣΥΡΑ

                                                                                                         β΄γυμνασίου