Η Γάτα Κικίτσα Και Ο Ξερολίσιους

 

Μια φορά κι έναν καιρό πήγε η γάτα στον χορό και δεν χόρεψε καλά και της κόψαν την ουρά….

  Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μια φορά κι έναν καιρό, όπως ήδη έχω πει ήταν μια γάτα αλλιώτικη από τις άλλες. Αυτή η γάτα είχε ένα ταλέντο που δεν το βρίσκεις ούτε σε άνθρωπο πόσο μάλλον σε γάτα. Ήταν η καλύτερη μπαλαρίνα που είχε περάσει ποτέ από την Κατσουλίνα, την χώρα την ξακουστή, για τις γάτες μπαλαρίνες της. Επιπλέον η Κικίτσα μας ήταν το πιο καλόψυχο, το πιο γλυκό πλάσμα που θα μπορούσε κανένας να φανταστεί. Και αυτό δεν το έβγαλα απ΄ το μυαλό μου εγώ που σας λέω αυτή την ιστορία. Το έχει πει ο Καθρεφτίσιους Ξερολίσιους, ο μαγικός καθρέφτης που διαβάζει τις ψυχές όλων που κάθε παραμυθένια χώρα που σέβεται τον εαυτό της έχει.

  Λοιπόν, όταν η Κικίτσα ήταν μικρή γατούλα με το κάτασπρο της τρίχωμα  και τα μεγάλα μπλε μάτια της στάθηκε και αυτή μπροστά στον μεγάλο και τρανό  Καθρεφτίσιους Ξερολίσιους, όπως ήταν η παράδοση για κάθε γάτα, και άρχισε να χοροπηδάει και να στριφογυρίζει χαζεύοντας τον εαυτό της γεμάτη ενθουσιασμό που έβλεπε το είδωλό της. Τότε ήταν που για πρώτη φορά λύθηκαν τα πόδια της και άρχισε να χορεύει σαν να ήταν κάτι που έκανε από πάντα. Η ουρά της κυμάτιζε με τόση χάρη που θάμπωσε ακόμη και τον Καθρεφτίσιους Ξερολίσιους. Τότε αυτός ζωντάνεψε και με βαριά φωνή είπε στην Κικίτσα λόγια που εκείνη δεν έπρεπε να ξεχάσει ποτέ!

  “Κικίτσα γατούλα, μικρή ομορφούλα

  άσπρο το τρίχωμα σου, κάτασπρη κι η ψυχούλα

  όποιον βλέπεις αγαπάς και πολύ τον εκτιμάς

  Μάθε, όλοι θα σ΄αγαπήσουν και θα σε χειροκροτήσουν

  της ουρίτσας σου την χάρη δε θα έχει καμία άλλη

  Μα αν δεν είσαι ευτυχισμένη και ποτέ ευχαριστημένη

  θα΄ χεις μόνο έναν εχθρό, τον ίδιο σου τον εαυτό!

  Γι΄ αυτό πρόσεχε μικρή, να΄ σαι πάντα ταπεινή”

Τα χρόνια πέρασαν, η γατούλα μεγάλωνε κι έγινε όπως είχε προβλέψει ο Ξερολίσιους, μεγάλη και τρανή. Κόσμος έτρεχε από όλες τις γωνιές της χώρας να τη δει να χορεύει και να την χειροκροτήσει. Ένα κούνημα της ουράς της και όλοι μαγεύονταν και την κοιτούσαν σαν υπνωτισμένοι σε κάθε της κίνηση. Πραγματικά , την λάτρευαν. Περιοδικά, εφημερίδες, blogs, αφίσες όλα είχαν το πρόσωπό της, είχε τα πάντα. Αγάπη από τους θαυμαστές, χρήματα, δόξα και ταλέντο. Πολύ ταλέντο. Αλλά…

- Δεν καταλαβαίνω, τι εννοείς τους πόνεσαν τα χέρια να χειροκροτούν τόση ώρα! Υποχρέωση τους δεν είναι; Εγώ δηλαδή πώς τους χαρίζω το ταλέντο μου απλόχερα; είπε μια μέρα στην πιστή της βοηθό που με αγάπη την ακολουθούσε τόσα χρόνια, την ώρα που κατέβαινε από την σκηνή.

- Αγαπητή μου, θα έπρεπε να σκέφτεσαι λιγάκι τους καημένους τους ανθρώπους. Άσε που το εισιτήριο ήταν πανάκριβο σήμερα!

- Έγω είμαι η καλύτερη. Εγώ ήμουν και εγώ θα είμαι.

-Έτσι είπε κάποτε ο Ξερολίσιους.

 “Δεν θα υπάρξει καμία άλλη”

Άρα εσύ τι σκας; Που θα πάνε οι χωριάτες να θαυμάσουν τέτοια χάρη, τέτοιο κούνημα!

-Αααα! Θα το φας το κεφάλι σου, αγαπητή μου. Κι εκείνον τον καημένο που σου πετούσε λουλούδια, γιατί φώναξες να τον σπάσουν στο ξύλο; Τι σου έφταιξε;

- Στη σκηνή μου έχω θέση μόνο εγώ! Όχι και να μου κλέψει την παράσταση ένα μάτσο λουλούδια μόνο και μόνο επειδή φύτρωσαν όμορφα!

- Ακούς τι λες; Ζηλεύεις και τα λουλούδια τώρα; Εσύ δεν ήσουν έτσι! Δεν σε αναγνωρίζω! Κάποτε όσο λευκή ήταν η γούνα σου, άλλο τόσο ήταν και η ψυχή σου. Ποια έχεις γίνει; Δε σε αναγνωρίζω! Και πολύ φοβάμαι πως αν συνεχίσεις έτσι θα σου πάρει πίσω η ζωή όσα σου έδωσε.

- Τι λες καλέ; Αύριο κιόλας θα πάω στον Ξερολίσιους και θα δεις ότι πάλι θα μου πει πως είμαι πάντα η καλύτερη.

Κι έτσι έγινε. Την επόμενη μέρα η Κικίτσα στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και άρχισε να κάνει τις πιο δύσκολες πιρουέτες της και τα πιο υπέροχα κουνήματα της με την ουρά της, για να τον εντυπωσιάσει και να της πει πως πραγματικά ήταν, είναι και θα είναι η καλύτερη.

 Μετά από πολλές, πολλές ,πολλές πιρουέτες ο καθρέφτης ξύπνησε.

- Δυστυχώς, συναντιόμαστε, της είπε.

- Δυστυχώς; Γιατί δυστυχώς; Εγώ φανταζόμουν πως θα μου πεις ευτυχώς ξανασυναντιόμαστε. Τώρα έχεις την ευκαιρία να θαυμάσεις και εσύ το ταλέντο μου και όλες τις νέες τεχνικές που έμαθα από τότε που με είχες δει!

- Μα δεν σε έχω ξαναδεί, είπε ο καθρέφτης ήρεμος.

- Με κοροϊδεύεις; Όταν ήμουν μικρή δεν είχα κοιταχτεί στο πρόσωπό σου και μου είπες ότι άλλη μπαλαρίνα σαν εμένα δεν θα υπάρξει;

- Απάντησε μου σε παρακαλώ Πιπίτσα, σήμερα κοίταξες καλά τον εαυτό σου;

- Κικίτσα, όχι Πιπίτσα! Και ναι τον θαύμασα κι εγώ!

Για κοιτάξου Πιπίτσα λίγο καλύτερα τώρα.

Η Κικίτσα γύρισε το πρόσωπό της , χαμήλωσε το βλέμμα της ,και αυτό που αντίκρισε την έκανε να τσιρίξε!

- Ααααα! Ποια είναι αυτή; Γιατί είμαι μαύρη;

- Επειδή μαύρη είσαι Πιπίτσα!

- Ποια είναι η Πιπίτσα;

- Εσύ. Δηλαδή ο κακός σου εαυτός. Ο άλλος σου εαυτός. Σε είχα προηδοποιήσει ότι ο μόνος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου. Δεν εκτίμησες τα δώρα. Προτίμησες να γίνεις ένα κακόψυχο μαύρο πλάσμα και θεωρείς δεδομένα όλα τα καλά που έχεις. Αν συνεχίσεις έτσι, μαύρη θα είναι και η μοίρα σου, όπως κι η ψυχή σου.

  Η Κικίτσα μόλις εξαφανίστηκε ο Ξερολίσιους έβγαλε με τρόπο τον καθρέφτη από το τσαντάκι της  και μόλις είδε την γνωστή άσπρη γούνα της ξαναφόρεσε το υπεροπτικό της χαμόγελο και κατευθύνθηκε προς το θέατρο, γιατί πλησίαζε η ώρα της παράστασης.  “Σιγά να μην έχει δίκιο ο  γερασμένος καθρέφτης . Μάγια έκανε για να φοβηθώ. Η γούνα μου είναι πιο άσπρη και πιο γυαλιστερή από ποτέ και η ουρά μου θα δώσει σήμερα την καλύτερή της παράσταση ” σκέφτηκε και μπήκε στο θέατρο. Οι απαιτήσεις της εκείνη την ημέρα είχαν ξεπεράσει κάθε όριο.

- Όλοι είναι στην θέση τους αγαπητή μου. Το θέατρο είναι τόσο γεμάτο που κόψαμε εισιτήρια και για δεύτερη παράσταση είπε η βοηθός.

- Να πεταχτούν έξω με τις κλωτσιές όσοι φορούν παπούτσι πάνω από νούμερο 41,5 όσοι έχουν γεννηθεί στις 13 και όσοι έχουν όνομα που ξεκινάει από Κ, είπε με αυστηρό ύφος.

- Μα αγαπητή μου, δεν είναι δυνατόν. Έχουν πληρώσει όλοι εισιτήριο τρεις φορές ακριβότερο από το κανονικό όπως είχες διατάξει. Αν τους πούμε κάτι τέτοιο θα πέσουν μας φάνε! διαμαρτυρήθηκε η βοηθός.

- Σκασίλα μου! Δική μου είναι η ουρά και σε όποιον θέλω την κουνάω! Επέμεινε η Κικίτσα με ύφος που φαινόταν πως δεν ακούει κανέναν. Α! Και όσοι απομείνουν θα πρέπει να παρακολουθήσουν όρθιοι την παράσταση από σεβασμό στο τεράστιο ταλέντο μου.

Πράγματι η βοηθός ανακοίνωσε τις διαταγές της Κικίτσας και οι μισοί θεατές πετάχτηκαν έξω από το θέατρο ενώ οι άλλοι μισοί στάθηκαν όρθιοι για να δουν από κοντά αυτό το κούνημα που όλοι στην χώρα λάτρευαν, αλλά κι επειδή είχαν πληρώσει ένα τόσο ακριβό εισιτήριο που λυπόταν τα λεφτά τους.

  Η Κικίτσα πήρε θέση στο κέντρο της σκηνής. Τα φώτα χαμήλωσαν. Ένας προβολέας έριξε φως πάνω στην ουρά της που άρχισε να κουνιέται στον απαλό ρυθμό της μουσικής. Έξω από το θέατρο όμως, οι οργισμένοι θεατές φώναζαν και προσπαθούσαν να σπάσουν τις πόρτες. Η φασαρία αποσυντόνισε την Κικίτσα που άρχισε να χάνει τα βήματα της. Η ουρά της δεν την υπάκουγε και άρχισε να τρέμει από φόβο. Το κτίριο κουνήθηκε. Οι όρθιοι θεατές άρχισαν να διαμαρτύρονται και οι φωνές τους έγιναν ακόμη πιο έντονες , όπως και οι κινήσεις τους. Πετούσαν πάνω στη σκηνή ο,τι έβρισκαν. Οι πόρτες έσπασαν. Όσοι ήταν έξω και όσοι ήταν όρθιοι βρισκόταν τώρα πάνω στην σκηνή και κυνηγούσαν την Κικίτσα. Της φώναζαν. Την έβριζαν για τον τρόπο που τους είχε φερθεί. Από τις ανοιχτές πόρτες άρχισαν να μπαίνουν όσοι είχαν πέσει θύμα της κακίας και της αλαζονείας της. Ώσπου….της  έκοψαν την ουρά….

Μια φορά κι έναν καιρό πήγε η γάτα στον χορό και δεν χόρεψε καλά και της κόψαν την ουρά.

Κι αν τόσα χρόνια είχατε απορία γιατί της το έκαναν αυτό….νομίζω σας την έλυσα!

 

                                                        ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΠΙΠΙΛΑ

                                                              β γυμνασίου